Αλληλεγγύη στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα

Κείμενο που μοιράζεται στο κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας.
Αλληλεγγύη στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα που βρίσκεται στο στόχαστρο μιας ολοφάνερης σκευωρίας, κατηγορούμενος για το τραγικό γεγονός στην τράπεζα Marfin κατά την διάρκεια της  απεργιακής διαδήλωσης της 5ης Μάη 2010.

Οδός Σταδίου, 5 Μάη 2010: Ο τραπεζίτης Βγενόπουλος απαντάει δεικτικά, στην ερώτηση για τον αριθμό των κότερων που κατέχει, επιδεικνύοντας την αστική ηθική και την καπιταλιστική κυνικότητα. Τρεις νεκροί, τρία κότερα, τρεις νεκροί, τρία κότερα, τρεις νεκροί, τρία κότερα…

Ανήκω στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο και μέσα από ανοιχτά συλλογικά εγχειρήματα αγωνίζομαι στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Παλεύω για μια κοινωνία ελεύθερη, αταξική, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση, καταπίεση. Ως εργάτης, βιώνοντας στο πετσί μου το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, συμμετέχω στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, πλάι στους καταπιεσμένους. Με βάση όλα αυτά, ήταν αυτονόητο για μένα να συμμετάσχω σε μια από τις πιο πολυπληθείς στα χρονικά απεργιακές διαδηλώσεις στις 5/5/2010 ενάντια στην υπογραφή του 1ου Μνημονίου, με τη συμμετοχή του κόσμου να αγγίζει τις 200.000 και με αγωνιστικό πνεύμα να πολιορκεί τη Βουλή επί ώρες, προσπαθώντας να εισβάλει και να ακυρώσει την ψήφιση του Μνημονίου […]. Θα επαναλάβω ξανά πως η αξιοπρέπεια μου ως άνθρωπος αλλά και ως άτομο που μιλάει για ελευθερία και αντιεξουσία δεν θα μου επέτρεπε να κάνω αυτό για το οποίο κατηγορούμαι.

Θοδωρής Σίψας

5 Μάη 2010: Μια ημέρα που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη του κόσμου της Αντίστασης και του Αγώνα σαν πληγή. Μια ημέρα που έχει καταγραφεί ως μια από τις μαζικότερες και μαχητικότερες απεργιακές διαδηλώσεις της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, ανήμερα της κοινοβουλευτικής επικύρωσης του περάσματος στην εποχή του κράτους μόνιμης έκτακτης ανάγκης και της εντατικοποίησης του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού. Μια ημέρα κατά τη διάρκεια της οποίας ο θάνατος σκέπασε τα πάντα…

Ένα τραγικό γεγονός, το οποίο - παρ’ όλη τη σπέκουλα και την τυμβωρυχία του καθεστώτος, παρ’ όλες τις αναλύσεις και τις δηλώσεις του αντικαθεστωτικού χώρου- προέκυψε από επιδιώξεις που παραμένουν ως τα σήμερα αδιευκρίνιστες. Ο θάνατος τριών εργαζομένων της τράπεζας Μαρφίν από αναθυμιάσεις που προκλήθηκαν από τον εμπρησμό της, ενώ εργάζονταν υπό το καθεστώς εργοδοτικού εκβιασμού και χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, στάθηκε η αφορμή για να στηθεί ένας χορός πάνω από τα πτώματά τους. Οι αστοί μαζί με όλο τον κρατικό και μιντιακό εσμό τους, αυτοί που καταδικάζουν εκατομμύρια εργαζόμενων και άνεργων στη φτώχεια, την ανέχεια και το θάνατο έχυναν τα κροκοδείλια δάκρυά τους ενώ την ίδια ώρα αμολούσαν τα ένστολα μαντρόσκυλά τους για να μακελέψουν διαδηλωτές και να λεηλατήσουν πολιτικές καταλήψεις και στέκια.

5 Μάη 2010: Μια ημερομηνία - σταθμός για όλους τους θιασώτες της «καταδίκης της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται». Από τους νεοεθνικόφρονες και τους νεοναζί μέχρι τους προοδευτικούς και τους σοσιαλδημοκράτες. Μια ημερομηνία-ορόσημο για όλους τους δυνάστες της ζωής μας που θέλουν να μας πείσουν με το καλό ή το άγριο να φύγουμε από τους δρόμους, να σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε και να αγωνιζόμαστε, να αποδεχτούμε μοιρολατρικά την ταξική αφαίμαξη και την κοινωνική λεηλασία. Μίλησαν για την «υπέρτατη αξία της ανθρώπινης ζωής», αποφεύγοντας να μας θυμίσουν ότι το δικό τους χρηματιστήριο γι’ αυτήν την «υπέρτατη αξία» σταματάει μακριά από τα σύνορα της Ευρώπης-φρούριο, τα κρατητήρια, τις φυλακές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τους χώρους δουλειάς, τους δρόμους και τις πλατείες της μητρόπολης και όλης της καπιταλιστικής επικράτειας, εκεί που αφήνουν καθημερινά την τελευταία τους πνοή χιλιάδες απόκληροι και απόβλητοι, εργαζόμενοι και άνεργοι προλετάριοι, δολοφονημένοι από το κεφάλαιο, το κράτος του και τους υπερεθνικούς συμμάχους του.­­

9 Δεκέμβρη 2013: Τρεισήμισι χρόνια μετά, προς επιβεβαίωση της «θεωρίας των δύο άκρων» και ενώ έχει προηγηθεί η τακτική και επετειακή ανάσυρση της συγκεκριμένης υπόθεσης για την ικανοποίηση επικοινωνιακών-πολιτικών σκοπιμοτήτων, ο αναρχικός σύντροφος Θοδωρής Σίψας θα βρεθεί στο εδώλιο της δικαιοσύνης των αφεντικών, βρισκόμενος στο στόχαστρο μιας εξόφθαλμης κρατικής σκευωρίας και ενός ακόμα μιντιακού κυνηγιού μαγισσών. Μ’ αυτή την ξεδιάντροπη μεθόδευσή τους, οι διώκτες του αποδεικνύουν ότι δεν ενδιαφέρονται ούτε για το «θρίαμβο της αλήθειας», ούτε για τη μνήμη των νεκρών, ούτε για τον πόνο των συγγενών τους. Αυτό που επιζητούν είναι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Έτσι λοιπόν ο Θοδωρής, στοχοποιείται για την πολιτική του ταυτότητα και δράση και ρίχνεται στην αρένα της «αντικειμενικής ενημέρωσης» και της αστικής δικαιοσύνης κατηγορούμενος χωρίς στοιχεία, με βάση ένα ανώνυμο και ασύντακτο σημείωμα που δήθεν έφτασε στα χέρια της «αναμάρτητης» ελληνικής αστυνομίας, και καλείται να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Και μαζί με τον Θοδωρή, στο ίδιο εδώλιο θα βρεθεί κάθε μορφή κοινωνικοταξικής αντίστασης και αγώνα, κάθε προλετάριος, κάθε αγωνιστής, κάθε σύντροφος που αρνείται να ποδοπατηθεί αμαχητί από τον οδοστρωτήρα της καπιταλιστικής κρίσης και της κρατικής τρομοκρατίας.

Και σ’ αυτή τη μάχη ο σύντροφος Θοδωρής δε θα είναι μόνος...

 ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΚΗΣ – Δευτέρα 9 Δεκέμβρη, 9 πμ Πρωτοδικείο Αθηνών, οδός Δέγλερη

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ – Σάββατο 14 Δεκέμβρη, 12 πμ Πλ. Μοναστηρακίου

 Σύντροφοι-Συντρόφισσες για την Προλεταριακή Αλληλεγγύη

Αναδημοσίευση από: Προλεταριακή Πρωτοβουλία