«Δημόσια» παιδεία επί πληρωμή!

Όπως έχουμε επισημάνει και άλλες φορές από εδώ, μέσα στο γρονθοκόπημα όλων των δικαιωμάτων, είναι αναμενόμενες και οι αλλαγές στην Παιδεία. Άλλωστε είναι ένα θέμα που συζητιέται έντονα καιρό τώρα, είτε μέσα από το πρόβλημα των διορισμών, είτε από τις ελλείψεις των σχολικών μονάδων, είτε μέσα από την φορολόγηση.

Το πρώτο «τυράκι» αυτή τη φορά ρίχτηκε στο τραπέζι από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τριανταφυλλίδη, μέσα από το άρθρο του «από την θεωρία στην πράξη» στην εφημερίδα Αυγή.

Το άρθρο αυτό ήρθε ως β’ μέρος ενός άλλου, στο οποίο αναφέρει: «…με βάση στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, σήμερα λειτουργούν 6.619 κέντρα ξένων γλωσσών, 2.348 φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ων ουκ  έστι αριθμός κατ' οίκον ιδιαίτερα μαθήματα, ενώ το ποσοστό της ιδιωτικής εκπαίδευσης βρίσκεται στο 5,75%, ένα από τα υψηλότερα στην Ευρώπη.

Συνολικός τζίρος ιδιωτικών διδάκτρων για τη «δωρεάν δημόσια παιδεία» το 2014 κοντά στο 1 δισ. ευρώ - 986,1 εκατ. ευρώ, χωρίς τα μαύρα των «ιδιαιτέρων κατοίκον».

Αυτήν την εικόνα παρέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. Μιας κατ' επίφαση δωρεάν παιδείας, κατ' ουσίαν παρακολούθημα της ιδιωτικής, με βαθιά αποτυπωμένο το ταξικό πρόσημο στο σώμα της κοινωνίας: «Έχεις λεφτά; Μαθαίνεις. Δεν έχεις; Στο κρυφό σχολειό».

Τα συγκεκριμένα στοιχεία είναι μια πραγματικότητα. Ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας, υποβαθμίζεται, αντικαθιστάται από την παραπαιδεία και είναι κάτι που όλοι βλέπουμε. Η παιδεία έχει ταξικό πρόσημο και πλήττει τις λαϊκές οικογένειες, γι αυτό και θέλει θράσος να αναφέρεται αυτό από τα στόματα των σοσιαλδημοκρατών που βοηθούνε με κάθε τρόπο στην ενίσχυση του ταξικού προσήμου.

Ως πρόταση για την πάταξη της παραπαιδείας και της δημιουργίας ενός ουσιαστικού δωρεάν - δημόσιου σχολείου ο εν λόγω κύριος προτείνει:

Πρώτον, όσον αφορά το εκπαιδευτικό προσωπικό, εκτός από τις αξιολογήσεις, «Ίδρυση και λειτουργία 13 περιφερειακών σχολών (Π.Σ.) δημιουργίας και ανάδειξης εκπαιδευτικών, με συμμετοχή στα έξοδα λειτουργίας τους από τους ίδιους τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς». Με λίγα λόγια ο εκπαιδευτικός, αφού πάρει το πτυχίο του και έχει εκπαιδευτεί στη σχολή του, θα πρέπει να τρέξει για επανεκπαίδευση, την οποία θα πληρώσει από την τσέπη του! Θα μπορούσαμε να το πούμε και υποβάθμιση της εκπαίδευσης των εν δυνάμει καθηγητών στα δημόσια πανεπιστήμια…

Δεύτερον, το νέο ευέλικτο - αποτελεσματικό δημόσιο σχολείο, όπως το ονομάζει, θα καλύπτει όλες τις σχολικές ανάγκες των μαθητών μέσα στις ώρες που θα βρίσκονται στο σχολείο, χωρίς  ο μαθητής να χρειάζεται εξωσχολική βοήθεια.

Αναφέρει: «τα ωρολόγια προγράμματα του σχολείου διευρύνονται στις 40 διδακτικές ώρες (5 μέρες Χ 8 ώρες για τους μαθητές) και οι εκπαιδευτικοί που τα υλοποιούν, χωρίς καμία αύξηση του ωραρίου τους, θα έχουν πλεονάζουσες αποδοχές από τη συνδρομή του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων μέσα από μια διαδικασία δίκαιης - αναλογικής επιβάρυνσης με βάση τη φορολογική τους δήλωση. Για παράδειγμα, κάθε τμήμα των 25 μαθητών Χ 60 ευρώ τον μήνα κατά μέσο όρο (από 0 ευρώ για την άνεργη - άπορη οικογένεια μέχρι 120 ευρώ για την εύπορη οικογένεια) αποδίδει 15.000 ευρώ τον χρόνο. Επιβάρυνση για κάθε μαθητή /οικογένεια η μέση καταβολή των 60 ευρώ Χ 10 μήνες = 600 ευρώ τον χρόνο. Οι δύο καθηγητές αριστείς που αναλαμβάνουν και διεκπεραιώνουν τις 40 ώρες λαμβάνουν το bonus των 600 ευρώ τον μήνα ο καθένας, ήτοι 6.000 ευρώ τον χρόνο. Τα εναπομείναντα 3.000 ευρώ αξιοποιούνται για τη φροντίδα υλικοτεχνικής υποδομής, εποπτικού υλικού, βιβλιογραφίας κ.λπ.»

Σημειωτέον, οι αριστείς καθηγητές είναι αυτοί που θα αποφοιτούν από τις παραπάνω σχολές!!

Η δικαιολογία του Τριανταφυλλίδη ότι «εγώ δεν μίλησα ποτέ για δίδακτρα αλλά για συνδρομή του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων» είναι τουλάχιστον γελοία. Λειαίνοντας τις λέξεις, όπως συχνά έχουν για τακτική οι της αστικής τάξης, δεν αλλάζεις την ουσία.

Παρουσιάζει την πρόταση του ως ευεργετική λέγοντας: «Με αυτή τη διαδικασία ουσιαστικά το δημόσιο σχολείο απορροφά και υπερβαίνει τις ανάγκες για εξωσχολική φροντιστηριακή υποστήριξη του μαθητή με εξοικονόμηση πόρων για τη μέση ελληνική οικογένεια, η οποία πλέον δεν αιμορραγεί οικονομικά πληρώνοντας φροντιστήρια σε γλώσσες, σε ιδιαίτερα κ.λπ.». Προτείνει τσάκισμα της δωρεάν παιδείας, παρουσιάζοντας το σαν δούρειο ίππο. (τόσα πληρώνετε στα φροντιστήρια, 60€ τι είναι;)

Τρίτον, την μαθητική κάρτα, με την οποία ο μαθητής θα έχει την δυνατότητα να επιλέξει την σχολική μονάδα που θα επιθυμεί να φοιτά, ανάλογα με το πόσο ελκυστική είναι αυτή και πόσα έχει να του προσφέρει (θυμίζει λίγο την επιλογή ιδιωτικού σχολείου!). Και τι θα γίνεται με τις σχολικές μονάδες που δεν θα θεωρούνται επαρκείς και δεν θα επιλέγονται; Αυτό μακροπρόθεσμα δεν θα έχει ως αποτέλεσμα κλείσιμο ή απομόνωση σχολικών μονάδων, ως μη άξια επένδυσης, υποχρεωτικές απολύσεις εκπαιδευτικών και δημιουργία «ελίτ» σχολείων; Και αφού ο γονιός θα έχει συνηθίσει  να πληρώνει για την γνώση του παιδιού αυτό δεν θα φέρει σιγά - σιγά στην κορυφή την ιδιωτική εκπαίδευση;

Και ενώ ο υπουργός παιδείας Φίλης, έσπευσε να μαζέψει τα λεγόμενα βαφτίζοντας τα ως «προσωπικές απόψεις του Τριανταφυλλίδη», από την άλλη ο Φορτσάκης, υπεύθυνος του τομέα παιδείας της ΝΔ, χαιρέτισε την εν λόγω πρόταση, ως μία πρόταση που πρέπει να συζητηθεί. Το τυράκι λοιπόν πετάχτηκε… και η φάκα περιμένει…

Για άλλη μια φορά, αυτό που βλέπουμε είναι εφαρμογές πρακτικών του καπιταλισμού. Άλλωστε το σχολικό κουπόνι εφαρμόζεται ήδη από πολλές χώρες της Ε.Ε. Ο μαθητής γίνεται πελάτης, το σχολείο μαγαζάκι και η γνώση εμπορευματοποιείται. Γκρεμίζουν την δημόσια παιδεία για να δείξουν στα παιδιά, αυτών που δεν μπορούν να σηκώσουν το «βάρος της γνώσης», τον δρόμο της κατάρτισης.

Οργανώνοντας τον αγώνα της η εργατική τάξη έχει χρέος να βάλει φραγμό στα σχέδια Ε.Ε. και αστικής τάξης τόσο στα θέματα της παιδείας όσο και στα υπόλοιπα που έρχονται και σακατεύουν τον εργατόκοσμο.