Νέες μεταρρυθμίσεις μεγαλύτερη υποβάθμιση

Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε… Από την μία το υπουργείο παιδείας θριαμβολογεί ότι είναι η πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια, όπου η σχολική χρονιά ξεκινά χωρίς κενά και υπερηφανεύεται συνέχεια για τις «δίκαιες» αλλαγές που φέρνει στον τομέα της εκπαίδευσης. Από την άλλη όμως οι μαθητές που πέρασαν και φέτος το κατώφλι των σχολικών αιθουσών βρίσκονται αντιμέτωποι με τις ίδιες καταστάσεις όπου βρίσκονται κάθε χρόνο, μη προσδοκώντας τίποτα καλύτερο, παρά μόνο τα χειρότερα.

Κανένα σχολείο δεν επανδρώθηκε με μόνιμο προσωπικό. Οι 20.000 μόνιμοι διορισμοί που «υποσχέθηκε» ο Φίλης, όλο και μειώνονταν όσο περνούσε ο καιρός, μέχρι που ξεχάστηκαν και ξαναήρθαν στο προσκήνιο, με περισσότερη γενικολογία αυτή την φορά και ως νέο στόχο για την επόμενη σχολική χρονιά. Επομένως, τα κενά καλούνται και φέτος να καλύψουν οι αναπληρωτές. Αξίζει να σημειωθεί, ότι παρά τις διθυραμβικές εξαγγελίες για έναρξη σχολικής χρονιάς χωρίς κενά, πολλά σχολεία ξεκίνησαν το νέο σχολικό έτος χωρίς εκπαιδευτικούς (πχ στην Κερατέα, στο Λαύριο, το 7ο Αχαρνών κ.α.) αφού έχει ολοκληρωθεί μόνο η α΄ φάση διορισμού των αναπληρωτών.

Οι μειώσεις των ωρών στα προγράμματα των μαθητών, ακόμα και σε βασικά μαθήματα,  περικόπτουν ταυτόχρονα και τον αριθμό των εκπαιδευτικών που χρειάζεται για να καλύψει τα κενά των σχολείων. Ταυτόχρονα, υπάρχει η δυνατότητα της ανάθεσης. Δηλαδή το δικαίωμα σε καθηγητές να διδάσκουν μαθήματα που δεν είναι στην ειδικότητα τους, ακριβώς για να καλυφθούν τα κενά.

Το «καμάρι» του υπουργού παιδείας, το ενιαίου τύπου ολοήμερο σχολείο, το οποίο πετάει παιδιά έξω από τα σχολεία, αφού δέχεται μαθητές μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, καταργεί ταυτόχρονα και τον δάσκαλο του ολοήμερου και την θέση του παίρνουν αποκλειστικά οι δάσκαλοι που ήδη εργαζόντουσαν στο κάθε σχολείο, που θα συμπληρώνουν με αυτόν τον τρόπο το ωράριό τους!

Με όλα τα παραπάνω, ο Φίλης πετάει εκτός σχολείου χονδρικά 3.500 εκπαιδευτικούς, μειώνοντας τα κενά. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα χρειάζεται μεγάλο θράσος για να κάνει κάποιος την δήλωση που έκανε ο υπουργός:

«Δεν θα φορτώνουμε προγράμματα δήθεν για να μαζεύουμε κόσμο, να κάνουμε προσλήψεις εις βάρος της μόρφωσης και εις βάρος της ψυχικής ηρεμίας των παιδιών».

Σε όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν ο διπλασιασμός των παιδιών από 7 σε 14, για την συγκρότηση τμήματος νηπιαγωγείου, οι στοιβαγμένοι μαθητές μέσα στις σχολικές τάξεις σε τμήματα στην καλύτερη των 25 ατόμων, οι διαλυμένες σχολικές υποδομές, η μηδαμινή μέριμνα για τις μετακινήσεις μαθητών σε απομακρυσμένες περιοχές και οι περικοπές που γίνονται στον τομέα της ειδικής αγωγής.

Τα ευκολολόγια των σοσιαλδημοκρατών για το «ποιοτικό» και δίχως κενά δημοκρατικό σχολείο που δημιουργούν για όλα τα παιδιά, με ελάφρυνση στο σχολικό τους πρόγραμμα, πρακτικά δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχολείο που υποβαθμίζει κι άλλο τον χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου. Οι εντολές της Ε.Ε και στο κομμάτι της παιδείας, που φυσικά ακολουθούνται πιστά από τους «μεταρρυθμιστές» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κρατάνε την ίδια αστική συνταγή για το εκπαιδευτικό σύστημα.

Η ταξική πραγματικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος αναγνωρίζεται από τον εργατόκοσμο, που την βιώνει στην καθημερινότητά του. Η εργατική τάξη έχει χρέος να οξύνει την ταξική αντιπαράθεση και στον τομέα της εκπαίδευσης, αντιπαλεύοντας τους ταξικούς φραγμούς που βάζει η αστική τάξη, με θέσεις και αγώνα για την διεκδίκηση των πραγματικών αναγκών των μαθητών και της νεολαίας.