Ενάντια στην ποινικοποίηση των μαθητικών Αγώνων

Πριν από περίπου έναν μήνα (22/5), ο διευθυντής του 1^ου γυμνασίου Ρεθύμνου στην Κρήτη, με την κατηγορία της παρακώλυσης μαθημάτων, έσυρε 3 μαθητές στο δικαστήριο ανηλίκων. Η αφορμή ήταν η κατάληψη του σχολείου τους τον Σεπτέμβρη του 2016, όπου οι 3 μαθητές κατηγορήθηκαν ως πρωτοστάτες της κατάληψης (!). Επίσης δικάστηκαν και οι γονείς των μαθητών για παραμέληση εποπτείας ανηλίκου(!).

Το δικαστήριο αποφάσισε να καταδικάσει τους μαθητές σε 80 ώρες κοινωνικής εργασίας. Η απόφαση αυτή, σήκωσε ένα κύμα αντιδράσεων, από γονείς, από την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και από τους μαθητές, οι οποίοι δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια, οργάνωσαν κινητοποιήσεις και βρέθηκαν αλληλέγγυοι στο πλευρό των συμμαθητών τους. Στις 19/6 η δίκη επαναλήφθηκε και η ποινή μετατράπηκε σε αγορά βιβλίων από τους μαθητές για την σχολική βιβλιοθήκη.

Οι μαθητές δεν είναι η πρώτη φορά που έρχονται αντιμέτωποι με την καταστολή του κράτους και τα μαθητοδικεία. Τον Ιούλιο του 2016  τέσσερις μαθητές του γυμνασίου και λυκείου Σάμης στην Κεφαλονιά σύρθηκαν στο δικαστήριο με την κατηγορία συμμετοχής σε κατάληψη. Τον Οκτώβριο του 2016 πέντε μαθητές του 1^ου γυμνασίου Μαλακοπής στην Θεσσαλονίκη, δικάστηκαν για τις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησαν το φθινόπωρο του 2015 και τους επιβλήθηκε η ποινή της επίπληξης. Επίσης, τον Οκτώβριο του 2016 στο 5^ο και 6^ο λύκειο και στο 2^ο ΕΠΑΛ Λαμίας, μπάτσοι με την παρουσία εισαγγελέα έσπασαν τις καταλήψεις και προσήγαγαν συνολικά 14 μαθητές και έναν γονιό, που τις περιφρουρούσαν. Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά γιατί όλοι οι αγώνες των μαθητών μέσα στα χρόνια έχουν σημαδευτεί από παρόμοιες τακτικές του κράτους, οπότε και η όποια καταγραφή είναι ατελείωτη.

Ο στόχος πάντα ίδιος. Ο στιγματισμός των μαθητών και η τρομοκράτηση σε όποιον σηκώνει κεφάλι απέναντι σε αυτό το σάπιο σύστημα. Είναι ειρωνικό να κατηγορεί κάποιος τους μαθητές για «παρακώλυση μαθημάτων» την στιγμή που τα σχολεία υπολειτουργούν, με τρανταχτές ελλείψεις είτε προσωπικού, είτε υποδομών. Οι νεολαίοι υπερασπίστηκαν το αυτονόητο δικαίωμα τους στη γνώση και σε ένα ποιοτικό σχολείο και δικάστηκαν για αυτό.

Η αλληλεγγύη που δέχτηκαν και η οργάνωση των κινητοποιήσεων έφερε ως αποτέλεσμα την ανάκληση της ποινής για κοινωνική εργασία. Παρόλα αυτά, αν και συμβολική, η ποινή παρέμεινε. Και οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης για κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου του Αρσένη, αποδεικνύονται κούφια λόγια. Το αποδεικνύει το στήσιμο των μαθητοδικείων, όπως και η γενική και αόριστη στάση τους απέναντι στην υπόθεση του Ρεθύμνου. Άλλωστε τα λόγια του Φίλη όταν είχε προχωρήσει στην κατάργηση του «νόμου» ήταν χαρακτηριστικά: «Άλλωστε η τέλεση αξιοποίνων πράξεων στο χώρο του σχολείου τιμωρείται από τις διατάξεις του ποινικού κώδικα που αφορούν τόσο τους μαθητές όσο και τους γονείς ανήλικων μαθητών οι οποίοι παραλείπουν να τους εμποδίσουν από την τέλεση των αξιοποίνων πράξεων».

Οι μεθοδεύσεις του κράτους του κεφαλαίου σε όλους τους τομείς, είτε αυτό λέγεται παιδεία, είτε εργασιακά κ.ο.κ., προσπαθούν να μας περάσουν το μήνυμα ότι όποιος αντιδρά θα στοχοποιείται, θα δικάζεται, θα τσακίζεται. Η εργατική τάξη και τα παιδιά της πρέπει να σηκώνουν ανάστημα, να ενώνονται στον αγώνα ενάντια σε τέτοιου είδους πρακτικές και να οργανώνουν την πάλη τους για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.

ΥΓ. Έχουμε εμπιστοσύνη στην κρίση των μαθητών για το τι βιβλία μπορούν να επιλέξουν για την βιβλιοθήκη του σχολείου τους!!