Αλληλεγγύη στους εκπαιδευτικούς αγωνιστές στην Τουρκία

Απεργία πείνας για 30 μέρες, ξεκίνησαν από τις 8 Αυγούστου στα Προπύλαια μέλη της επιτροπής αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στη Τουρκία και το Κουρδιστάν, ως ένδειξη Αλληλεγγύης στους απολυμένους εκπαιδευτικούς στην Τουρκία και ιδιαίτερα στους φυλακισμένους απεργούς πείνας Nuriye Gülmen και Semih Özakça. 

Ακολουθούν το κάλεσμα αλληλεγγύης και έναρξης της απεργίας πείνας και μέρος της ανακοίνωσης του Λαϊκού Μετώπου για τον σκληρό αγώνα της Nuriye Gülmen και του Semih Özakça.

Θα πραγματοποιήσουμε απεργία πείνας διάρκειας 30 ημερών στην Ακαδημία από τις 08.08.2017, ημέρα Τρίτη και ώρα 12:00 μμ, με σκοπό να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στις απεργίες πείνας που συνεχίζονται για πάνω από 140 μέρες στην Τουρκία. Καλούμε σε συμπαράσταση στον αγώνα μας τον λαό της Ελλάδας και τον επαναστατικό-δημοκρατικό χώρο.

Επιτροπή Αλληλεγγύης

Ανακοίνωση του Λαϊκού Μετώπου:

Η Nuriye Gülmen και ο Semih Özakça να ζήσουν! Να γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους!

Η Nuriye Gülmen και ο Semih Özakça αντιστέκονται με την πείνα τους για 150 μέρες. Έγιναν η φωνή εκατομμυρίων που αντιστέκονται στο φασισμό της κατάστασης έκτακτης ανάγκης εδώ και 1 χρόνο, των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων που ο αριθμός τους ξεπερνάει τους 100.000, που με ΠΝΠ τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, που τους έχουν αφαιρεθεί κάθε είδους ανθρωπίνου δικαιώματος.

Η προχωρημένη απεργία πείνας τους, αν και μικραίνει από κελί σε κελί, η λαχτάρα τους για τη ζωή που ανθίζει όλο και περισσότερο κάθε μέρα στην καρδιά του λαού, γίνεται ο θανάσιμος φόβος του φασισμού.

Αυτοί συνέχισαν την αντίστασή τους στην πλατεία Yüksel και στα κελιά των φυλακών Sincan, αγκαλιάζοντας εκατομμύρια λαού, σκορπίσανε την ελπίδα στις ψυχές τους. Και τώρα στο νοσοκομείο εντός των φυλακών Sincan, σε κελί χωρίς αερισμό και σε συνθήκες απομόνωσης συνεχίζουν την αντίστασή τους. Απέναντί τους έχουν τους γιατρούς -απογόνους του Mengele- και τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που η ιστορία του είναι βαμμένη με αίμα και εκμετάλλευση. Προσπαθούν να τους αναγκάσουν στον τερματισμό του αγώνα τους και περιμένουν την στιγμή που θα χάσουν τη συνείδησή τους για να παρέμβουν με τη βία.

Αλλά η Nuriye και ο Semih δεν είναι μόνοι, έχουν συζύγους και συντρόφους που μεγαλώνουν την απεργία πείνας μαζί τους. Έχουν τα εκατομμύρια λαού που οι καρδιές τους χτυπάνε για αυτούς, που με ανησυχία εύχονται να μην πεθάνουν οι απεργοί πείνας.

Ωστόσο δεν είναι η ώρα να περιμένουμε, να ελπίζουμε σε μια λύση από τους οργανισμούς του ιμπεριαλισμού. Είναι η ώρα να δώσουμε φωνή στήριξης στις αντιστάσεις, να τις κρατήσουμε ζωντανές.