Ο μικρός ήρωας του Αγρινίου (Ο Μπέμπης)

Σωτήρης Πετρούλας, Ο Μπέμπης

Αντιγράφουμε από το βιβλίο του Αριστείδη Β. Θεοχάρη Στη Στερεά Ελλάδα με το Δημοκρατικό Στρατό 1945 – 1949 των εκδόσεων Σύγχρονη Εποχή, ένα απόσπασμα για τον «μικρό» Ήρωα, Σωτήρη Πετρούλα. Μια ακόμα ιστορία που ζωντανεύει την μνήμη του ηρωικού αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος.

Το αετόπουλο της Κατοχής, ο μικρότερος αντάρτης του ΕΛΑΣ, ο Μπέμπης Πετρούλας κλείστηκε στις φυλακές από το ματοβαμμένο μεταδεκεμβριανό κράτος σε ηλικία μόλις 14 χρονών. Παραπέμφθηκε στο στρατοδικείο ως φυσικός και ηθικός αυτουργός σειράς εγκλημάτων κατά της «φιλτάτης Πατρίδος».

Ο στρατοδίκης, ανακοινώνοντας την ποινή του θανάτου, απευθυνόμενος στον Μπέμπη πρόσθεσε: «Σου χαρίζεται, όμως μικρούλη, η ζωή, κι ελευθερώνεσαι αμέσως, αν αποκηρύξεις μετά βδελυγμίας το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος.»

Κι ο αξιαγάπητος σύντροφός μας Μπέμπης, αφού στεριώθηκε στα λιγνά του πόδια, ορθώθηκε σα βράχος, γίγαντας και βροντοφώναξε: «Αρνούμαι»!

Οι δήμιοι τον κράτησαν κάμποσο καιρό μελλοθάνατο για να μεγαλώσει φυλακισμένος και σε ηλικία μόλις 16 χρονών δεν κρατήθηκαν και τον έστησαν στον τοίχο. Έκοψαν το νήμα της ζωής του μικρού γίγαντα, του λατρευτού παιδιού Σωτήρη Πετρούλα-Μπέμπη.

Σημειώνουμε ότι το μεγαλύτερό του αδελφό Νίκο τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί τη Μεγάλη Τρίτη του 1944.

Το καλοκαίρι του 1946, η ΕΑΜική εφημερίδα του Αγρινίου Φωνή του Λαού δημοσίευσε το πιο κάτω χρονογράφημα, γραμμένο από τον αγωνιστή δάσκαλο Γιώργο Παπαντωνίου (Εύηνο).

Ο Μπέμπης

Πριν από λίγες μέρες δικάστηκε στο κακουργοδικείο Μεσολογγίου «ως εκτελεστής εθνικοφρόνων πολιτών» ο Μπέμπης! Ο Μπέμπης είναι ένας συμπαθητικός νέος ως 16 χρονών, λιγνός κι αδύνατος, που δυο χρόνια τώρα η μεταδεκεμβριανή Δικαιοσύνη τον περιφέρει από φυλακή σε φυλακή, από μπουντρούμι σε μπουντρούμι κι από δικαστήριο σε δικαστήριο σαν εγκληματία.

Όλοι οι φυλακισμένοι τον ξέρουν Μπέμπη! Πολύ λίγοι ξέρουν το πραγματικό του όνομα Σωτήρης Πετρούλας. Τι έκαμε, λοιπόν, ο κακόμοιρος αυτός και τον βασανίζουν; Τι έκαμε; Απλούστατα! Κάτι που δεν μπορεί να του συγχωρήσει ποτέ ο δωσιλογισμός κι ο μεταδεκεμβριανός υπόκοσμος. Σε ηλικία 13 χρονών, αντί να παίζει κουκλόσπιτα ή να διαβάζει τα βιβλία του, συνεπαρμένος από τον υπέροχο αγώνα του λαού μας ενάντια στον καταχτητή, παράτησε τα βιβλία και τα παιχνίδια και βγήκε στο βουνό. Με το ντουφέκι στο χέρι χτυπήθηκε παλικαρίσια με το σιδερόφραχτο καταχτητή και στάθηκε ένας μικρός ήρωας δείχνοντας το δρόμο στους ταπεινούς γραικύλους που πέρασαν στην υπηρεσία του Χίτλερ.

Αυτό δεν μπορούσαν ούτε θα μπορέσουν να του το συγχωρήσουν οι γραικύλοι. Γι αυτό τον βάφτισαν… εκτελεστή «δεκάδων εθνικοφρόνων πολιτών», «αιμοσταγή κακούργο» κτλ… Του σκάρωσαν, λοιπόν, καμιά πενηνταριά μηνύσεις για ηθική αυτουργία, φυσική αυτουργία και τράβα κορδέλα… Οι μεταδεκεμβριανοί εισαγγελείς, με τη φόρα της «εθνικοφροσύνης» που πήραν, τον έστειλαν στα μπουντρούμια.

Προχθές, ο Μπέμπης είχε την ευεργετική του.

Δικαζόταν για την εκτέλεση τριών «εθνικοφρόνων» Καλυβιωτών. Οι μάρτυρες εξήραν την «εθνικοφροσύνη», μέχρι δωσιλογισμού, των μεταστάντων.

- Ήταν «εθνικιστής» ο εκτελεσθείς, διαπιστώνει ο μάρτυς Π. Έτρωγε συχνά με το Γερμανό στρατηγό των Ες-Ες. Όταν τον πήραν οι αντάρτες, ο Γερμανός στρατηγός φρύαξε. Έδειχνε ένα χάρτη κι έλεγε: «Πέστε μου πού τον πήγαν οι αντάρτες να πάω να τον σώσω. Θα διαθέσω όλον τον στρατό και τ’ αεροπλάνα μου.»

Το δικαστήριο, ύστερα απ’ αυτά, πείστηκε απολύτως.

- Μου λέτε, μάρτυς, ρωτάει ο συνήγορος, ξέρετε αν ο κατηγορούμενος σκότωσε και τους τρεις;

- Μάλιστα! Τον είδε όλο το χωριό. Έτσι έμαθα.

- Μα γιατί δεν ήλθε κανείς από αυτούς να μας το καταθέσει;

- Δεν ξέρω! (Το ακροατήριο γελάει).

Κι ο Μπέμπης απολογείται.

-Δεν ξέρω ποιος τους σκότωσε. Αλλά μου είπαν, κ. Δικαστές, να υπογράψω μια δήλωση μετανοίας και να ειπώ ότι τους σκότωσε ο Ζ. για να με βγάλουν! Πώς αν έκανα τη δήλωση θα μ’ έβγαζαν και τώρα λένε πως τους σκότωσα εγώ μοναχός μου;

Δήλωση δεν θα κάνω ποτέ, ούτε μετανιώνω για το ότι πολέμησα τον κατακτητή. Έκαμα το καθήκον μου σαν Έλληνας.

- Σιωπή, κατηγορούμενε, φωνάζει ο Πρόεδρος που ερεθίστηκαν τα νεύρα του. Κάθισε κάτω, αναιδέστατε!

Κι η ποινή ΘΑΝΑΤΟΣ. Κι αναρωτιέται ο καημένος ο Μπέμπης: Έγκλημα έκαμα που πολέμησα τους Γερμανούς;

Όχι, Μπέμπη, δεν έκαμες έγκλημα. Οι εγκληματίες είναι άλλοι, και κάποτε θα δώσουν λόγο. Εσύ είσαι ένας μικρός ήρωας κι ένα μεγάλο παράδειγμα για μερικούς άλλους…

Εύηνος

Κεφαλονιά 1948

Ήταν το χαϊδεμένο μας τ’ αγόρι

        δεκάξι ακριβώς χρονώ

                     την ώρα

που το παίρναν για τ’ απόσπασμα.

        Ο Μπέμπης ο Πετρούλας

της Κεφαλονιάς ο νεομάρτυρας.

Ήταν τ’ αγόρι μας τ’ αγαπημένο

       χρονώ δεκάξι ακριβώς

                    τη στιγμή

  που του φώναξαν τ’ όνομα.

Της Κεφαλονιάς ο νεομάρτυρας

  του Βραχωριού τ’ αιτόπουλο.

                   Και βγήκε

άντρας θεόρατος, στην πόρτα του κελιού του

       κι είπε σ’ αυτούς που τον περίμεναν:

        «Σκύψτε τα κεφάλια σας δήμιοι

              για να περάσει ο ήρωας,

           ο απελευθερωτής σας…»

Κι εκείνοι σκύψαν ως τη γης

              δεν άντεξαν

 την πύρινη ρομφαία της ματιάς του.

Και πέρασε θριαμβευτής ανάμεσά τους

         και πέταξε ίσα στον ήλιο…

ΠΑΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ